donderdag 27 juni 2013

NVAB RICHTLIJN ONTWIKKELING: EEN KOEKOEKSJONG ?

               

Vorige week luidde de beroepsvereniging van bedrijfsartsen, de NVAB, de noodklok. In een brandbrief aan zowel minister Asscher van Sociale Zaken als Schippers van VWS wordt dringend aandacht gevraagd voor het feit 'er binnenkort acht NVAB richtlijnen de gebruikelijke wetenschappelijke geldigheidstermijn van 5 jaar ruim hebben overschreden'.
 
Ja, daar schrik je als minister toch wel even van. Heftig.
 
Aangezien de NVAB onvoldoende bij kas zit om de actualisatie van deze richtlijnen zelf te betalen (richtlijnontwikkeling blijkt namelijk een erg dure hobby te zijn), en de andere subsidie-infusen intussen zijn opgedroogd, doet zij nu een dringend beroep op de overheid voor subsidie.
 
O, zit die zo. Tja, dat wordt een beetje lastige zaak, gezien de toch wat precaire economische situatie waarin Nederland zich nu bevindt en de bezuinigingen die moeten worden doorgevoerd.
 

Deadline: 1 januari 2014

Maar - en nu komt de aap uit de mouw - indien de actualisatie van de richtlijnen niet op tijd wordt afgerond is de NVAB genoodzaakt om deze richtlijnen per 1 januari 2014 in te trekken.
 
Hé, lezen we dat nou goed? Richtlijnen intrekken? Gaan we nu een potje lopen dreigen? Interessant gegeven overigens: het zou een unicum zijn! Een wetenschappelijke beroepsgroep, die een streep trekt.
       
Dat intrekken van die richtlijnen heeft grote en vergaande consequenties, aldus de NVAB. Niet alleen voor de dagelijkse praktijk van de bedrijfsartsen, maar ook van de verzekeringsartsen, en de toetsing van medische deel van de reïntegratie (Wvp en Wia).
 
Ho, ho, ho, dames en heren van de NVAB, overdrijven we nu niet wat? Uit recent onderzoek met de passende titel: waarom NVAB richtlijnen niet worden gevolgd - een kwalitatief onderzoek naar het oordeel van bedrijfsartsen (Plomp, TBV sept 2012) blijkt dat ongeveer de helft van de bedrijfsartsen de richtlijnen niet uitvoert omdat deze juist niet bij die dagelijkse praktijk blijken aan te sluiten!
 

Drie opties

Tijd voor de tussenstand in dit debatje: Hmm, komt allemaal toch behoorlijk opgeklopt over. Timing en toon zijn bovendien niet goed. En: waarom wil een wetenschappelijk beroepsvereniging aan een overheidssubsidie infuus liggen?

Op weg naar de oplossing dan maar. Hoe nu verder ? Er tekenen zich een drietal opties af:
  1. De laat- maar -waaien- optie:  gewoon doen alsof de brief niet verstuurd is. Dat lijkt het beste, want de brandbrief is categorie beetje dom. Dus: brief in de onderste la leggen en het er niet meer over hebben.
  2. De paradoxale optie: De ministerie antwoordt de NVAB officieel dat de minister helaas niet op het verzoek in kan gaan (omdat .. en gezien ...) en gaat daarna over tot de orde van de dag. De NVAB is dan 'gedwongen' hun dreigement van intrekking door te zetten, want: wie a zegt moet b doen. Bovendien: grote jongens huilen niet. Dus intrekken die richtlijnen. Dat brengt de NVAB in een lastig parket. Want: welke sluitende argumentatielijn heeft zij ter beschikking om dit soort besluiten te kunnen cq mogen nemen. Is zij uberhaupt geautoriseerd om zo iets te kunnen cq mogen doen en hoe serieus neem je jezelf als beroepsvereniging als je tot dergelijke acties overgaat ?
  3. De pas-op-de-plaats optie: De huidige richtlijnontwikkeling bij de bedrijfsartsen lijkt op een koekoeksjong en is verworden een 'industrietak' die buitensporig veel geld opslokt. De dagelijks praktijk is het kind van de rekening en komt in het hele verhaal nauwelijks voor.

Juist de huidige opzet, en structuur vormen dé belemmering tot verbetering, innovatie en vernieuwing. Er moet tegenwicht worden geboden ten opzichte van het doorgeschoten EBM denken, waarvan het 'schriftgeleerde'/true believers-gehalte sterk stijgende is. Niets dodelijker voor innovatie als de EBM mantra '' 'Can you provide me with the evidence for what you just said…? '
 
 
                            
 
Een grondige en fundamentele reflectie op de zin en onzin, plussen en minnen van de huidige opzet is daarom noodzakelijk. Innovatie in de praktijk moet weer leidend worden. Kortom: eerst bezinnen, alvorens verder te beginnen.

Your votes please

Optie twee lijkt mij overigens een aardig experiment om mee te starten. Doorschakelen naar optie drie volgt daarna vanzelf.

Wat zou U kiezen?
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten