Lekker quick and dirty

Al weken worstel ik met een blog. De werktitel: mijn politieke agenda voor bedrijfsarts én verzekeringsgeneeskundige. Serieus. Maar ik krijg hem niet rond. Het wil maar niet lukken. Vastloper dus

Ik was van plan twee verhalen te vertellen. Het eerste zou gaan over het wel en wee van het huidige stelsel van sociale zekerheid bij ziekte en arbeidsongeschiktheid. Dat is dus hét werkterrein van zowel de bedrijfsarts als de verzekeringsgeneeskundige. Mijn inschatting van de huidige situatie in één snapshot: kruiend ijs. Met als drijvende kracht eronder de – uit het lood geraakte – verhoudingen tussen vast, flex en zzp.

Het systeem kraakt aan alle kanten. Lees de krant er maar op na. Het ontwricht. En daarmee wordt meteen ook het hele werkveld van de bedrijfsarts en verzekeringsgeneeskundige vloeibaar. Voormalig NVVG-voorzitter Jim Faas sprak in dit verband al eerder over een system meltdown. Daar moet dus als de wiedeweerga iets aan gebeuren. Maar wat? En hoe?

Daar zou het tweede verhaal over gaan. Bedacht ik me. In de vorm van een concreet tienpuntenplan met hapklare oplossingen voor ingewikkelde vraagstukken. Net zoals de politici dat doen. Met het werkveld van de bedrijfsarts en verzekeringsgeneeskundige in mijn achterhoofd. Voorbeeldje: het vraagstuk is langer doorwerken, kan dat? De oplossing is flexibel en deeltijdpensioen. Met als leuke bijvangst een heldere input voor het politiek-maatschappelijke debat voor professionals onder elkaar. Dat leek me handig.

Ik ging te rade bij zowel de Stemwijzer als de Kieswijzer. Ik kreeg daar de hapklare brokken die ik hoopte te vinden. De complexe wereld van de sociale zekerheid en zorg teruggebracht tot twee, maximaal drie items. Leest U even mee? Drie vragen over de sociale zekerheid: Moet er een verplichte collectieve arbeidsongeschiktheidsverzekering voor de zzp-er komen? Moet het ontslagrecht nou wel of niet worden versoepeld? En: moet de loondoorbetaling bij ziekte van twee naar één jaar worden teruggebracht?

Ook de zorgproblematiek kan worden teruggebracht tot drie posities. Ten eerste: hoe verder met het eigen risico in de zorg? Helemaal afschaffen, beetje verlagen of zo laten? Daarnaast: moet de zorg nou wel of niet worden genationaliseerd – het SP-idee van het Nationaal Zorgfonds? En, variantje erop: moet de macht van de zorgverzekeraar wel of niet worden ingeperkt?

Maar ja: één vraag ‘verkeerd’ ingevuld en ik zit meteen aan het andere eind van het politieke spectrum. Hola de Cola. Daar zit ik ook niet op te wachten. Ik ben geen flipperbal, en ook geen zwevende kiezer.

Mijn probleem is dat de bijsluiters ontbreken. Dat lijstje met alle bijwerkingen en mogelijke interactie-effecten. Wel van belang. Want anders krijgen we precies wat we niet willen. Mooi actueel voorbeeld is de flexwet (WWZ) van minister Asscher. Zijn doel was minder flex, het resultaat was juist meer flex. Daar ging iets goed mis, maar wat?

Dus dieper de materie in. Keuzes in Kaart van het CPB erbij gepakt en stapel andere rapporten. Met beetje gericht zoeken blijk je heel veel te kunnen vinden in het grijze circuit. Mijn stapel groeit razend snel. Voor elk deelonderwerp/vraagstuk blijken er met gemak vijf rapporten voorhanden te zijn. Wat weten we eigenlijk al veel. Neem bijvoorbeeld de politieke barometer sociale zekerheid van Acture. Net uit. Maar na een uurtje of zes lezen zie ik door de bomen het bos niet meer. Want elke optie roept meteen weer tien vervolgvragen op.

Ik worstel maar kom niet boven. Eén ding is onderhand wel helder: die quick and dirty aanpak gaat het dus niet worden.


Loondoorbetaling bij ziekte – met inzichtgevend vergelijking met buitenland – FD 3 februari 2017
Asscher komt bedrijven tegemoet – FD 10 februari 2017
Acture: politieke barometer sociale zekerheid
Acture: position paper nieuw robuust stelsel voor ziekte en arbeidsongeschiktheid