donderdag 27 juni 2013

NVAB RICHTLIJN ONTWIKKELING: EEN KOEKOEKSJONG ?

               

Vorige week luidde de beroepsvereniging van bedrijfsartsen, de NVAB, de noodklok. In een brandbrief aan zowel minister Asscher van Sociale Zaken als Schippers van VWS wordt dringend aandacht gevraagd voor het feit 'er binnenkort acht NVAB richtlijnen de gebruikelijke wetenschappelijke geldigheidstermijn van 5 jaar ruim hebben overschreden'.
 
Ja, daar schrik je als minister toch wel even van. Heftig.
 
Aangezien de NVAB onvoldoende bij kas zit om de actualisatie van deze richtlijnen zelf te betalen (richtlijnontwikkeling blijkt namelijk een erg dure hobby te zijn), en de andere subsidie-infusen intussen zijn opgedroogd, doet zij nu een dringend beroep op de overheid voor subsidie.
 
O, zit die zo. Tja, dat wordt een beetje lastige zaak, gezien de toch wat precaire economische situatie waarin Nederland zich nu bevindt en de bezuinigingen die moeten worden doorgevoerd.
 

Deadline: 1 januari 2014

Maar - en nu komt de aap uit de mouw - indien de actualisatie van de richtlijnen niet op tijd wordt afgerond is de NVAB genoodzaakt om deze richtlijnen per 1 januari 2014 in te trekken.
 
Hé, lezen we dat nou goed? Richtlijnen intrekken? Gaan we nu een potje lopen dreigen? Interessant gegeven overigens: het zou een unicum zijn! Een wetenschappelijke beroepsgroep, die een streep trekt.
       
Dat intrekken van die richtlijnen heeft grote en vergaande consequenties, aldus de NVAB. Niet alleen voor de dagelijkse praktijk van de bedrijfsartsen, maar ook van de verzekeringsartsen, en de toetsing van medische deel van de reïntegratie (Wvp en Wia).
 
Ho, ho, ho, dames en heren van de NVAB, overdrijven we nu niet wat? Uit recent onderzoek met de passende titel: waarom NVAB richtlijnen niet worden gevolgd - een kwalitatief onderzoek naar het oordeel van bedrijfsartsen (Plomp, TBV sept 2012) blijkt dat ongeveer de helft van de bedrijfsartsen de richtlijnen niet uitvoert omdat deze juist niet bij die dagelijkse praktijk blijken aan te sluiten!
 

Drie opties

Tijd voor de tussenstand in dit debatje: Hmm, komt allemaal toch behoorlijk opgeklopt over. Timing en toon zijn bovendien niet goed. En: waarom wil een wetenschappelijk beroepsvereniging aan een overheidssubsidie infuus liggen?

Op weg naar de oplossing dan maar. Hoe nu verder ? Er tekenen zich een drietal opties af:
  1. De laat- maar -waaien- optie:  gewoon doen alsof de brief niet verstuurd is. Dat lijkt het beste, want de brandbrief is categorie beetje dom. Dus: brief in de onderste la leggen en het er niet meer over hebben.
  2. De paradoxale optie: De ministerie antwoordt de NVAB officieel dat de minister helaas niet op het verzoek in kan gaan (omdat .. en gezien ...) en gaat daarna over tot de orde van de dag. De NVAB is dan 'gedwongen' hun dreigement van intrekking door te zetten, want: wie a zegt moet b doen. Bovendien: grote jongens huilen niet. Dus intrekken die richtlijnen. Dat brengt de NVAB in een lastig parket. Want: welke sluitende argumentatielijn heeft zij ter beschikking om dit soort besluiten te kunnen cq mogen nemen. Is zij uberhaupt geautoriseerd om zo iets te kunnen cq mogen doen en hoe serieus neem je jezelf als beroepsvereniging als je tot dergelijke acties overgaat ?
  3. De pas-op-de-plaats optie: De huidige richtlijnontwikkeling bij de bedrijfsartsen lijkt op een koekoeksjong en is verworden een 'industrietak' die buitensporig veel geld opslokt. De dagelijks praktijk is het kind van de rekening en komt in het hele verhaal nauwelijks voor.

Juist de huidige opzet, en structuur vormen dé belemmering tot verbetering, innovatie en vernieuwing. Er moet tegenwicht worden geboden ten opzichte van het doorgeschoten EBM denken, waarvan het 'schriftgeleerde'/true believers-gehalte sterk stijgende is. Niets dodelijker voor innovatie als de EBM mantra '' 'Can you provide me with the evidence for what you just said…? '
 
 
                            
 
Een grondige en fundamentele reflectie op de zin en onzin, plussen en minnen van de huidige opzet is daarom noodzakelijk. Innovatie in de praktijk moet weer leidend worden. Kortom: eerst bezinnen, alvorens verder te beginnen.

Your votes please

Optie twee lijkt mij overigens een aardig experiment om mee te starten. Doorschakelen naar optie drie volgt daarna vanzelf.

Wat zou U kiezen?
 

woensdag 26 juni 2013

Arboned - 365's oude/nieuwe topman Paul Verburgt: alle ballen op de bedrijfsarts

Back to basics: alle ballen op de bedrijfsarts

365/ArboNed krabbelt  weer op uit het dal, na fors te zijn uitgegleden in de zomer van 2012. Zie eerdere berichtgeving daarover in weblog De Nieuwe bedrijfsarts.

Oud ceo van ArboNed Paul Verburgt is terug gehaald om de zaak weer op orde te brengen. Recovery management heet dat in het jargon. Of in gewoon Nederlands: de tering naar de nering zetten.

Lange tijd heeft Verburgt zich in de luwte opgesteld, maar recent kwam hij naar buiten middels een smakelijk interview in het vakblad Arbo.

100% Verburgt zoals de insiders hem kennen: openhartig, duidelijke maar ook onverbiddelijke boodschap, bijzondere beelden.

Een paar opvallende uitspraken:

over de déconfiture van 365: 'het is allemaal te hard en te snel gegaan. Het is bijna kapot gegaan door een te snelle implementatie van een niet optimaal werkend computersysteem voor het MKB, daarnaast aan een koerswijziging naar het bieden van engagement, zingeving, balans en bevlogenheid voor medewerkers van onze klanten en een wel heel radicaal beleid in het verschuiven van personeel.

over bevlogenheid: 'voor dat uitwaaieren naar bevlogenheid is geen markt', 'De filosofie over bevlogenheid zat vooral in de hoofden van de vorige bedrijfsleiding'

over recovery acties: we zijn van 1200 naar 1000 arbeidsplaatsen terug gegaan. Iedereen die niet direct nodig was en wiens functie te weinig bijdroeg aan de omzet werd boventallig verklaard 'we hebben heel wat management en staf geschrapt'.

over de kern van de business: verzuimbeheersing en preventie - dat is een hele nette business waar klanten wat aan hebben''

over bedrijfsartsen: alle ballen op de bedrijfsartsen, het zijn de dragers van onze diensten. ze mogen twee dagen per maand aan ontwikkeling doen, we gaan er alles aan doen om de meest excellente bedrijfsartsen binnenboord te halen - ik waarschuw de concurrentie maar alvast ! Want zonder medici geen brandstof om de motor te laten draaien'.

over bedrijfsartsen: ze moeten niet als spreekuurkonijnen in hun hol zitten en patientjes ontvangen.
ze zijn heel goed in het volgen van protocollen en richtlijnen, maar het ontbreekt ze nogal eens  aan organisatiesensibiliteit. Ze concentreren zich teveel op de casuïstiek.



Lees het verdere interview via de link:
http://www.365.nl/nieuwscentrum/nieuwsarchief/back-to-basics-alle-ballen-op-de-bedrijfsarts/

donderdag 13 juni 2013

Wie is Marius Touwen ? een impressie uit de tweede hand


Big boss in arbo land

Marius Touwen is een 'grote jongen' in arboland en eigenaar van het Zorg van de Zaak netwerk, en - na overname van Achmea Vitale- nu de grootste arbodienst van Nederland.

Interessant dus om eens zijn visie op het vakgebied te vernemen. Want dat geeft informatie en vooral inkleuring over de denk wereld van de 'arbobovenbazen'.

 Een aantal redacteuren van het vaktijdschrift TBV gingen bij Marius Touwen op werkbezoek en dit leverde een aantal bijzondere inkijkjes op, die de moeite van het noteren waard zijn. ( bron: TBV 21- nr 3 maart 2013 - blz 133 tm137)

Zakelijk slim
Touwen was een slimme zakelijke ondernemer in reïntegratie land en zijn binnenkomst in de wereld van de arbodiensten verloopt min of meer toevallig middels overname van een kleinere arbodienst. Dat pakt echter minder goed uit als gehoopt:  'het werd één groot drama'.

Vooral de communicatie met de bedrijfsartsen blijkt problematisch te verlopen ( 'we konden totaal niet met de artsen opschieten') en is aanleiding de business strategie te veranderen: er wordt in het vervolg een management laag als buffer tussen de eigenaren/aandeelhouders en de bedrijfsartsen gecreeërd. Dat pakt beter uit.

Kralen rijgen
Touwen blijkt in de tussentijd zijn visie op de arbowereld meer vorm te hebben gegeven (' ik heb nu meer visie, die ik toen niet had ') en slaat aan het 'kralen rijgen ': de een na de andere aanverwante club (GIMD, Skils, Margolin, Tinguely xperts, LPD payrolling) worden overgenomen en zo ontwikkelt zich een nieuw uitgebreid netwerk met allemaal één visie: Zorg van de Zaak.


Ergernis
Touwen is op zoek naar de 'heilige gralen' ( slimme ideeën) van de arbo, maar bemerkt dat 'de rest' niet happig is om die zomaar vrij te geven: 'een groot probleem in onze sector is dat veel mensen vinden dat ze iets methodisch slims hebben bedacht en dat geheim willen houden. dat is heel belemmerend' - 'teveel mensen zitten vastgeplakt aan eigen ideetjes zonder deze te willen delen '. Een bijzondere observatie eigenlijk.

Concurrentie
Van gezonde concurrentie in een zakelijke wereld moet Touwen blijkbaar niet zoveel hebben. Dat wordt helder als Touwen in het interview - geheel onnavolgbaar-  uithaalt naar de Falke&Verbaan Groep. Er moet nog even een appeltje geschild worden, dat is duidelijk. Hij wekt daarbij de indruk van slecht verliezer te zijn na het mislopen van een grotere opdracht. Dat zit blijkbaar nogal diep want hij kan het niet laten zijn gram te ventileren. Een uiterst curieus tussenstukje in het interview.

Scenarioplanning
Scenarioplanning (' we hebben er veertien beschreven') is hét nieuwe instrument, waarbij- in de visie van Touwen - de bedrijfsarts leidend is. Die bedrijfsarts moet overigens wel de spreekkamer uit en het bedrijf in, 'want als bedrijfsarts moet je weten wat erop de werkplek gebeurt'.

 
Gedragsbeïnvloeding
Met primaire preventie heeft Touwen geen goede ervaringen opgedaan ( 'ik zou het woord preventie eigenlijk willen begraven'), maar gedragsbeïnvloeding staat wel hoog op zijn hitlijstje:  'ik denk dat we ons moeten concentreren- via gerichte producten, op hoe medewerkers aan het stuur komen in hun eigen werkzame leven', wat met het scenariodenken/planning vorm gegeven kan worden in gesprek tussen werkgever en werknemer. De bedrijfsarts speelt daarbij - in de visie van Touwen vooral een ondersteunende rol vooral 'in het duiden van problemen' ( 'de probleem analyse is daarvoor een pracht instrument')

Segmentering, profiling en staging
Ouderwetse PMO's hebben bij Touwen afgedaan 'we deden het pmo, rapportje erbij en that's it'. Dat heeft geen toegevoegde waarde constateert Touwen nu: 'we waren vergeten om duidelijk te maken waarvoor we dat doen, welk scenario er daarna is.

Naast die scenario planning zet de Zorg van de Zaak vol in op segmentering van doelgroepen. Touwen onderscheid daarbij drie doelgroepen: @home, @risk en @ work met allemaal hun eigen plan van aanpak.


Positie bedrijfsarts - traditioneel ?
Alhoewel Touwen de bedrijfsarts 'weer aan het stuur wil hebben', blijft onhelder welk stuur hij exact voor ogen heeft.  Daar had het interview duidelijk meer de diepte in kunnen gaan.

Het lijkt erop dat Touwen de bedrijfsarts toch een vrij traditionele, maar ook vooral beperkte rol toedicht  met als kerndomein de sociaal medische begeleiding. De scenario aanpak moet de motor worden/zijn in 'het gesprek tussen werkgever en werknemer'. Of de bedrijfsarts zelf mede kan bijdragen in deze ontwikkeling of slechts 'volger' is blijft (helaas) onderbelicht.

De mensch Touwen zelve: een puzzel ?
Touwen zelf komt in het interview naar voren als een sociaal, maar ook slim zakelijk gedreven man. Zijn adagium is: als de werkgever zorgt voor de medewerker, zorgt de medewerker voor de zaak. Een win win situatie dus. Een mooie gedachte. Maar of zo iets  'verkoopbaar' is- wat Touwen graag wil - is weer een andere vraag.

Touwen lijkt  - door de regels door lezend - een nogal complexe vent - een lopende puzzel eigenlijk. Alhoewel open en mededeelzaam bekruipt je het gevoel dat hij wel erg graag de 'Touwtjes' zelf in handen houdt. Oogt niet als een gemakkelijke 'grote jongen' dus.

En ja: daar kennen we er wel meer van.