woensdag 25 september 2013

De Verzuimpolitie: het gebeurt recht onder je neus


De Verzuimpolitie deel 3:


Nu het stof van Zembla's Verzuimpolitie deel 3 is neergedaald is het tijd voor enige reflectie en een nabeschouwing. Daarom alle afleveringen nogmaals achter elkaar bekeken. Wat is er nu eigenlijk aan de kaak gesteld?
In Verzuimpolitie deel 1 werd het commerciële verzuimbedrijf Verzuimreductie op de korrel genomen, nadat was gebleken dat het op grote schaal de privacyregels van zieke medewerkers schond. Dit bleek inderdaad een behoorlijk foute boel te zijn. Gevolg: veel onrust in bedrijven en de arbobranche. Staatssecretaris zette de arbeidsinspectie erop. Onderzoeksrapport volgde, Rode kaart werd uitgedeeld. Punt voor Zembla.
 

Lek computer systeem

In aflevering twee van de Verzuimpolitie werd helder dat een veel gebruikte verzuimapplicatie zo lek als een mandje was, want gemakkelijk hackbaar. Heel onprettig idee. Fraai in beeld toegelicht door de professoren Jacobs - 'Is dit informatie van de bedrijfsarts? Dit wil ik helemaal niet zien! Ik vind dit schokkend, onprofessioneel!-  en Prins - 'Een digitale inbraak is als een veenbrand. Het kan zo ergens weer opduiken'. Onze dank gaat uit naar een tweetal wakkere Zembla kijkers (met IT achtergrond), die doorpakten. Tweede goal voor Zembla.
 

Verzekeraars over de schreef

In aflevering drie stonden de verzuimverzekeraars centraal. Werkgevers werden door de verzuimverzekeraars gesommeerd gevoelige medische informatie aan te leveren. En dat bleek ook nog eens als voorwaarde in hun polisvoorwaarden te staan. Voorzitter Jacob Kohnstamm van het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) reageerde meer dan geprikkeld: 'Omdat die gegevens niet aan de verzekeraars verstrekt mogen worden, vind ik dit uitlokking van iets onrechtmatigs. Dit zou niet moeten mogen. Dit is een vorm van chantage'.
 

Proefproces

Algemeen directeur Lode Wigersma van de KNMG was ook niet amused en vindt het zelfs voer voor de rechter : 'Wij pleiten voor een proefproces. Laat de rechter hier maar eens een oordeel over vellen'.
De verzekeringsbranche reageerde door per direct het boetekleed aan te trekken : 'Ik heb geen behoefte me te verdedigen, fout is fout', aldus de directeur inkomensverzekering van Achmea. Direct gevolgd door damage control van de verzuimverzekeraars: alles wordt tegen het licht gehouden en verbeteringen meteen doorgevoerd. Mea culpa.
 

Eindstand

Drie nul voor Zembla. Heilzame exercities met behulp van geraffineerde technieken op basis van principe het doel heiligt de middelen. De serie lijkt ten einde, het onderwerp uitgemolken. De rest kan nu wondenlikkend aan de slag met de benodigde verbeteracties.
 

Wegkijken

Toch blijft er bij mij iets schuren. Deze incidenten komen toch niet zomaar uit de lucht vallen. In al de drie casussen (Verzuimreductie, verzuimapplicatie, en verzuimverzekeraars) hebben niet alleen een hoop mensen lopen slapen, maar toch ook actief (?) weggekeken. Hoezo zelfreinigend vermogen? Blijkbaar moeten de dames en heren van Zembla, met een gereedschapskistje aan sluwe technieken er aan te pas komen, voordat wat krom is recht wordt gezet. Dat geeft eigenlijk het meest te denken. Maar daar is nu geen tijd voor, want de actualiteit roept.
 

Onder mijn neus

Live vanuit Rotterdam met als kernvraag: mag de werkgever de eigenaar zijn van het medisch dossier van haar werknemers? Wat is er aan de hand?
De gemeente Rotterdam blijkt per 1 januari 2014 de gehele verzuimbegeleiding van haar zieke werknemers (12.500) in eigen beheer te gaan uitvoeren. Daarvoor is de gemeente nu op zoek naar acht tot zestien bedrijfsartsen. En wel van het beste soort. Dit weekend heb ik de aanbestedingsstukken daarvoor bestudeerd. 37 pagina's zeer taaie stof. Alleen het programma van eisen aan de bedrijfsarts bestaat al uit drie pagina's do's en don'ts.  Zo wordt de bedrijfsarts natuurlijk geacht het medisch dossier up-to-date te houden. En de gemeente Rotterdam ziet erop toe dat leidinggevenden geen toegang tot het medisch dossier hebben, en - nu komt het - want dit is eigendom van de gemeente Rotterdam (andere systemen zijn niet toegestaan).
 

The devil is in the detail

Lees ik dit nu goed? Een werkgever - in dit geval een grote overheidsdienst - die zegt/claimt de 'eigenaar' van het medisch dossier te zijn? Natuurlijk - het staat erbij: met inachtneming van de regels omtrent de medische geheimhouding. Laat ik daar nu net even wat minder vertrouwen in te hebben gekregen! 
 

Participerend blogonderzoek

Maar ook: wat een totaal verkeerd signaal aan je medewerkers. Kan dit? Mag dit? Waar liggen de grenzen? Is dit niet slimmer, beter op te lossen? Bijvoorbeeld in aparte stichting? Laat ik nu zelf ook niet wegkijken en de koe bij de horens pakken. Op onderzoek uit dus. Participerend blogonderzoek. Daarom spreek ik met u het volgende to-do-lijstje af.
Ik check de ins and outs van eigenaarschap van het medisch dossier, check bij mijn beroepsvereniging (NVAB), maar ook bij het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) hoe zij tegen deze kwestie aankijken en koppel dit middels deze blog aan u terug. Oja, natuurlijk vraag ik de gemeente Rotterdam om een nadere toelichting op deze zaak.

 
Because: the devil is in the detail.
 
pm: deze blog is ook gepost op Artsennet

woensdag 18 september 2013

De Verzuimpolitie: de soap gaat verder

Over goede en slechte tijden in verzuimland. Met dit keer in de hoofdrol: de verzuimverzekeraars

 
Het onderzoeksprogramma Zembla is op een journalistiek goudmijntje gestuit. Want er blijkt veel mis te zijn met de privacy van zieke werknemers en de omgang van medische gegevens.

Verzuimbedrijf in de fout

Vorig jaar maart kwam aan het licht dat het commerciële verzuimbedrijf Verzuimreductie op grote schaal de privacyregels van zieke medewerkers schond. De uitzending van 23 maart 2012 maakte veel los en gevolgen waren verstrekkend. Grote klanten als de Bijenkorf en V&D beëindigden per acuut het contract, het regende Tweede Kamervragen en kort daarop moest de directie van Verzuimreductie het veld ruimen.
Het was een even onthutsende als intrigerende uitzending opgevrolijkt met prachtige oneliners als 'hier is sprake van ongezonde nieuwsgierigheid'. De meest dodelijke opmerking in de uitzending werd gemaakt door een medewerkster van blijkbaar Roemeense afkomst: 'ik heb twee slechte periodes in mijn leven gehad: de dictatuur van Ceausescu en mevrouw Renate. Zij was mijn contactpersoon én mijn nachtmerrie!'

Lek computersysteem

Een maand later (20 april 2102) volgde aflevering twee van de Verzuimpolitie: het computerprogramma Humannet bij Verzuimreductie bleek erg eenvoudig te hacken en zo lek als een mandje. Verzuimbedrijven, arbodiensten, en bedrijfsartsen kwamen in een schemerig daglicht te staan. Was het een incident of is er iets structureels aan de hand? Onderzoek volgde en privacy waakhond CBP liet niet alleen haar tanden zien, maar beet ook door. Grote reparatie actie bij Verzuimreductie volgde. Eindconclusie: uit de hand gelopen incident, regelgeving is op orde, geen structureel probleem.

En dan nu: de verzuimverzekeraar

Donderdag 19 september volgt de derde aflevering in deze enerverende serie. Dit keer staat de handel en wandel van de verzuimverzekeraars centraal. Houden zij zich afdoende aan de spelregels rond privacy? Beoordeel zelf en kijk op donderdag 19 september op Nederland 2 om 21.10 uur en/of daarna op Uitzending Gemist.

De Verzuimpolitie: het boek en the making of ....

De makers van Zembla blijken niet van gisteren, ook niet als het om de eigen exposure gaat. In het net verschenen boek De Verzuimpolitie - een onthullend verhaal over de jacht op uw medische gegevens - (handig toch?) gaan ze dieper in op de door hun gebruikte methoden en technieken. 
Het is smeuïge geschreven, met veel oog voor kleine details (dikke Audi 8 voor de deur, of: tikje modieus gekleed, en: rode wangen, gedrongen postuur, kleine ogen, rond gezicht) en kleurrijke sfeertekeningen. Kortom : het leest lekker weg, maar het biedt vooral ook een intrigerend inkijkje in hoe de dames en heren van Zembla te werk gaan: de trukendozen dus.

Als ik vragen mag......

En dat kan van belang zijn. Want wie weet staan ze morgen zomaar bij u in het ziekenhuis en/of gezondheidscentrum op de stoep. Op zoek naar ...
Na lezing ben ik er nog niet uit hoe ik hun technieken en /of trukendozen moet bestempelen of benoemen. Is het leep: op een berekende manier, slim? Of is uitgekookt: slim op een sluwe manier het betere  woord ervoor? Gewiekst kan ook: snel en slim op je voordeel uit zijn, of gehaaid: heel handig je zin krijgen? Geraffineerd kan ook natuurlijk: zo slim dat je het niet direct ziet en/of begrijpt of is het gewoon doortrapt: slim met slechte bedoelingen?
Wellicht van alles wat waarschijnlijk.
 
ps: De verzuimpolitie: de recensie van het boek en de nabeschouwing van de uitzending verschijnt volgende week op deze blog
 
Deze column/blog verscheen ook in deze vorm op artsennet blog dd 18 sept 2013

De bedrijfsarts transparant

Geen warme associatie ?

De bedrijfsarts roept niet direct warme en positieve associaties op. Dat weten we als bedrijfsarts als geen ander. Ik heb daar zelf ook last van. Op een verjaardagsfeestje zal ik niet snel zeggen dat ik bedrijfsarts ben en als ik het toch doe dan volgt per direct een zeer uitgebreide toelichting en/of bijsluiter.




Geen sterk merk ?

Bedrijfsartsen zijn niet populair.  Niet onder collega's, want geen echte dokter ('dat is toch geen echt medisch handwerk, zeg ), niet bij de vakbonden ( slapjanussen en slippendragers, die doen wat de werkgever wil, want wie betaalt, bepaalt toch ?), niet in de publieke opinie ( arbo artsen, controle arts, claimbeoordelaars).

De beroepsgroep helpt daar zelf geweldig aan mee door de positionering van de bedrijfsarts continu ter discussie te blijven stellen terwijl er een prachtig positief rapport van Astri op tafel ligt met klinkende positieve cijfers. Soort vorm van collectieve zelfkastijding lijkt het wel.

Nu ook al als droeve figuur in de literatuur
Zelfs in de literatuur duikt de bedrijfsarts als droeve figuur op, zo blijkt uit het laatste boek van Herman Koch Zomerhuis met zwembad.

'Een week voor het einde van de schoolvakantie heropende ik mijn praktijk. Maar de bezieling was weg"  'Ik bracht het niet meer op' .'Ik leunde achterover in  mijn stoel en sloot de ogen. Ik probeerde uit te rekenen hoeveel maanden het zou duren voordat ik helemaal zonder zou komen te zitten'

'Een enkele keer, tijdens een helder moment, dacht ik aan de financiële consequenties. Niet te lang, want de oplossing lag voor de hand' Een luizenbaantje misschien. Bedrijfsarts. Of iets geheel anders. Een radicale verandering. Hotel arts op een Canarisch eiland.

Tegen dergelijke beelden is het moeilijk weerwerk te geven

Open en integer

Toch blijkt het mogelijk dit negatieve beeld bij te stellen. Dat blijkt uit een video impressie van bedrijfsarts Wendel Slingerland, in samenwerking met Immediator Bedrijfsartsen.

Het recept blijkt erg simpel. Niks geen opgeklopte verkoop praatjes, geen dikke nota's over de geringe instroom van bedrijfsartsen, geen wervingsplannen voor studenten.

Gewoon hardop vertellen wat je leuk aan je vak vind. Open, eerlijk en tegelijkertijd merkwaardig kwetsbaar.

Bekijk deze bijzondere video.

De link is:

http://vimeopro.com/user4661032/bedrijfsarts-transparant







 

dinsdag 17 september 2013

Verzuimpolitie van Zembla - aflevering 3 is in aantocht - as donderdag 19 sept ned 2 - 21.20 uur

Over goede en slechte tijden en zaken in arbo en verzuimland
Zembla De Verzuimpolitie deel 3 - donderdag te zien op Ned 2

Ter voorbereiding even terug naar het eerste en meest spraakmakende deel.
Daarom in de herhaling het blog commentaar van De Nieuwe Bedrijfsarts van 25mrt 2012

En: net van de pers: het boek de Verzuimpolitie - uit sinds 6 sept 2013 en lees hoe Zembla te werk is gegaan (binnenkort  op weblog De Nieuwe Bedrijfsarts  De Verzuimpolitie - 'de' recensie.



De Verzuimpolitie - de nabeschouwing: enige overdenkingen - over platte bedrijven, klagende huurlingen, rechte ruggen en slappe knieeën.
Zondag 25 mrt 2012

Zembla en de Verzuimpolitie
Afgelopen vrijdag werd de documentaire 'De Verzuimpolitie' door de nieuwsrubriek Zembla uitgezonden. Toegegeven: het werd geen voorpagina nieuws bij de Volkskrant, zoals voorspeld. Maar de Tweede Kamervragen vliegen ons al wel om de oren. Het was een even onthutsende als intrigerende uitzending, die genoeg stof tot discussie en overdenkingen geeft.

De kwestie:
Centraal bleek de vraag te staan hoe het bedrijf Verzuimreductie omgaat met de medische informatie die wordt bevraagd bij de ziekgemelde medewerkers. Daar kunnen we kort over zijn en we citeren de woorden van de voorzitter van de NVAB: dit kan niet de bedoeling zijn- dit is echt fout ' Geen wonder dat het CBP een nader onderzoek instelt.

Prachtige one liners en inkijkjes:
De uitzending werd 'opgevrolijkt' door een aantal erg fraaie one liners:

'Hier is sprake van ongezonde nieuwsgierigheid ' ( voorzitter van de NVAB) over het bevragen van de medewerkers

Tja, hier schrik ik wel even van, hoor. Alles staat erin. Dat is natuurlijk helemaal niet goed ! Dit kan niet de bedoeling zijn; dit is echt fout ! voorzitter van de NVAB bij het bekijken van de verslagen van de call center medewerkers.

'Ja, jongens wat moet ik hier opzeggen !' directeur van detacheringsbedrijf van bedrijfsartsen op de vraag waarom zij als bureau zaken doet met dit soort verzuimbedrijven

'Wij zijn deel van een verkeerd systeem, het is niet zo dat wij daarvoor kiezen, de hele wetgeving zit verkeerd in elkaar, de wet klopt niet' Dezelfde directeur van detacheringsbedrijf van bedrijfsartsen

'Dat vind ik een lastige, meneer Wenting': interviewerTon van der Ham in reactie op uitblijvend antwoord van de directeur van Verzuimreductie Marcel Wenting, en later in het radioprogramma DeGidsFM: 'hij had opvallend weinig goede teksten'

De meest 'dodelijke' opmerking werd gemaakt door een medewerkster van blijkbaar Roemeense afkomst: ik heb twee slechte periodes gehad: de dictatuur van Caucescu en mevrouw Renate. Zij was mijn contactpersoon en mijn nachtmerrie !


Een drietal overdenking van eigen bodem:

1. Over de veronderstelde 'weeffout': het lijkt een terugkerend item, de veronderstelling dat er sprake is van een 'weeffout in het systeem'. Niet helder wordt in deze uitzending wat daar exact mee bedoeld wordt. Al eerder is onderzoek naar de positie van de bedrijfsarts gedaan ( Astri onderzoek) en de beleidsmakers ( ministerie van SZW en VWS) kwam tot de conclusie dat er ruimte voor verbetering was, maar dat er geen sprake zou zijn van structurele weeffouten.

Niet iedereen is het daar mee eens ( op basis van eigen visies én belangen). Zo maakt de Fnv zich sterk voor wat zij noemen een 'werknemersarts', en de NVAB wil graag de bedrijfsarts uit de 'sociale zekerheidskolom' halen en in de 'zorgkolom' te positioneren( met als financiëringsbasis de zorgverzekeringswet) . Naar mijn opinie zijn al deze twee opties onwerkbaar en dus niet wenselijk. Het huidige systeem legt de verantwoordelijkheid daar waar die hoort te liggen: in het bedrijf zelf - bij werkgevers én werknemers.

2. Over 'Platte bedrijven':

Het basis probleem is mijns inziens dat een aantal bedrijven het verzuim vooral en alleen maar zien wordt als een 'schadelast''probleem. Een medewerker die niet aan het werk is, levert verlies op, en is dus een schadepost. De kern van deze benadering is simpel: wel/niet aan het werk.

Dit is een nogal 'platte' benadering van de arbeidsverhoudingen. Het miskent ten diepste het 'psychologisch contract ', dat ongeschreven deel van de arbeidsovereenkomst', waar zoveel vanaf hangt en wat maakt dat iemand een medewerker is en geen werknemer, ingehuurde kracht, knecht, lijfeigene, horige of slaaf.

Een dergelijke 'platte' benadering vraagt ook om een 'platte verzuimaanpak', zoals VerzuimReductie blijkbaar biedt. Dus: alles in het werk gesteld om medewerkers aan het werk te zetten.

3. En over bedrijfsartsen: 'klagende huurlingen' , rechte rug en slappe knieeën
VerzuimReductie 'huurt' externe bedrijfsartsen in, voor het noodzakelijke, want wettelijke uitvoerende werk . Wat ik eigenlijk niet snap is waarom deze bedrijfsartsen zich daarvoor laten 'lenen', terwijl je weet en op je vingers kunt natellen dat deze opzet/constructie niet werkt én niet klopt. Hebben we hier met 'klagende huurlingen' van doen ?

De oplossing is erg simpel: je als bedrijfsarts niet laten inhuren als de randvoorwaarden niet kloppen. Daar heb je geen leidraad of richtlijn voor nodig , maar een rechte rug en sterke knieeën !


dinsdag 10 september 2013

Bedrijfsarts, quo vadis ? Het eindspel lijkt gestart

De toekomst van de bedrijfsgezondheidszorg ter discussie

Vervolgonderzoek gevraagd naar toekomst bedrijfsgezondheidszorg

Het kabinet heeft bij monde van minister Asscher van Sociale Zaken de SER om een vervolgonderzoek gevraagd ten aanzien van de toekomst van de bedrijfsgezondheidszorg.

Dit in vervolg op het eerdere SER advies 'Stelsel voor gezond en veilig werken - 2012-  en het rapport van het bureau Astri naar de positie van de bedrijfsarts (2011).

Input voor dit vervolgonderzoek wordt gevormd door het recent uitgebrachte rapport Scenariostudie arbeidsgerelateerde zorg door KPMG Plexus. Dit rapport uit febr 2013 wordt nu door het ministerie van SZW vrijgegeven en is downloadbaar.

Vijf in plaats van vier scenario's
Het ministerie van Szw en Vws zijn de directe opdrachtgevers tot dit rapport, waarvan de concept - versie al een half jaar rondcirculeerde in de inner circles. Het ministerie had om uitwerking van een viertal scenario's gevraagd, maar kreeg er één gratis en voor niks bij van de schrijvers van dit rapport, zodat er nu een vijftal scenario's worden uitgewerkt.

scenario 1: huidige model met kleine aanpassingen
scenario 2:  het huisartsen - specialisten model met meer klinische arbeidsgeneeskundigen
scenario 3: het uitgebreidere meer preventieve sectorale en branche model
scenario 4: model zonder bedrijfsarts met huisarts in the lead
scenario 5: specialisering binnen eerste lijn ( KPMG - Plexus model)

Scenario 2 en 3 lijken voor dit moment op kop te liggen en worden met name gevraagd nader te worden uitgewerkt.

Randvoorwaarden door kabinet
Maar: er worden wel een aantal randvoorwaarden genoemd door het kabinet:
a. er per saldo geen kostenstijging mag optreden voor de zorgverzekeringswet (zvw)
b. dat de werkgever de verplichte bijstand door een bedrijfsarts in kader van Wvp en arbowet blijft bekostigen.




Extra punten
Daarnaast wordt extra aandacht gevraagd voor een aantal eerder genoemde knelpunten als toegang tot bedrijfsarts, melding van beroepsziekten en diagnostiek van beroepsziekten.

Renaming en reframing ?
Opvallend is dat de term bedrijfsgezondheidszorg blijkbaar heeft afgedaan en is/wordt (door wie ?) vervangen door arbeidsgerelateerde zorg. Interessant.

Quizvraag
Wat gebeurt er eigenlijk al je de term bedrijfsgezondheidszorg vervangt door arbeidsgerelateerde zorg ? Wat win én verlies je dan ? Bedenk de verschillen en kleur de plaatjes zelf verder in.

Het eindspel is gestart..
Met dit verzoek tot een vervolgadvies lijkt het eindspel te zijn gestart en wordt de toekomst van de bedrijfsgezondheidszorg verder ingekleurd. het eindadvies wordt voor 1 maart 2014 in Den Haag verwacht .

Bestudeer de stukken, want de teerling is geworpen !

Weblog De Nieuwe Bedrijfsarts start een serie van commentaren en bespiegelingen over dit onderwerp. Dit was de aftrap.

Leestip 1: de brief van Asscher van de SER bij het rapport van KPMG Plexus

dinsdag 3 september 2013

De bedrijfsarts: de zorg uit en het bedrijf in!

                    
Daar wordt aan de deur geklopt. Wie zal dat zijn? De toekomst! De toekomst?!?  Ja, de toekomst klopt óók aan de deur van de bedrijfsarts, maar deze geeft niet thuis. De bedrijfsarts oude stijl is te druk bezig met zijn werk als uitvoerende routine professional en zit te vaak en te lang in de spreekkamer. Hij/zij lijkt gewoonweg geen tijd voor de toekomst te hebben.
Een tijdje geleden verscheen er een interessant rapport onder de titel: Bedrijfsgezondheidszorg, de toekomst is nu. Het beeld wordt geschetst van een krimpende low interest markt, vol met spelers die ‘alles voor iedereen’ doen. Bedrijfsgezondheidszorg is de thuismarkt van de arbodiensten, maar zij kampen echter met een verouderd model, een stoffig ambtelijk imago, en zoeken nu allemaal tegelijk een uitweg in ‘duurzame inzetbaarheid’.
 

Aflopende zaak?

De bedrijfsarts zelf komt slechts in de rafelranden van het rapport aan de orde. Niet als spelbepaler, maar als dure uitvoerende professional én als ‘voornaamste bezit’ van de arbodiensten. De opstellers zijn sceptisch over de groeimogelijkheden in de markt van de bedrijfsgezondheidszorg, en sluiten een ‘aflopend scenario’ niet uit, want ‘teveel aanbieders wedden op alle paarden tegelijk’. Onvoldoende onderscheidend vermogen en geen maatwerk is de voornaamste makke.

Ophouden met klagen

Om te overleven - en niet als de dodo onder de dokters de boeken in te gaan - zal de bedrijfsarts zich razendsnel moeten aanpassen en vooral haar huidige slachtofferrol en - imago - zij: werkgevers, directie arbodiensten, overheid, marktwerking hebben de schuld en wij, arme dokters die zo ons best doen- moeten gered worden - moeten afleggen. De overheid wordt nu gezien als reddende engel, maar de bedrijfsarts zal vooral zichzelf moeten (leren) redden. Daar is niets mis mee en daar wordt je sterk van. Op eigen kracht en professionaliteit vertrouwen is het vertrekpunt.
 
 
 
 

Bedrijfsarts, quo vadis ?

Dé bedrijfsarts bestaat niet (meer). Er lijkt zich een vierstromenland te ontwikkelen. Die ziet er al volgt uit:
 
1.    In de hoofdstroom - de 'traditionele' bedrijfsarts
Het merendeel van de huidige bedrijfsartsen kan - metaforisch gesproken - blijven werken als wegenwacht op de grote WVP (Wet Verbetering Poortwachter/ziektewet) Autobahn: bij ‘panne’( ziekmelding) zetten wij U - middels sociaal medische begeleiding - weer op de rit.
Dankbaar werk, gewaardeerd door klanten – ‘want daar wil ik er geen buikpijn van hebben’- én bovendien (chapeau!) gebleken effectief ( zie de recente evaluaties van Wvp en Wia).
De Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde (NVAB) kan nu snel fuseren met de Nederlandse Vereniging voor Verzekeringsgeneeskunde (NVVG) tot de Nederlandse Vereniging voor Reïntegratie-artsen, de NVRA. Geschatte grootte: 1.600 bedrijfsartsen en 1.000 verzekeringsartsen. Beiden soorten artsen zijn werkzaam in de verzuim- en reïntegratieketen en de werkvelden van deze professionals zijn geheel complementair.
 
2. In een zijtak: de bedrijfsarts als verzekeringsgeneeskundige/claimbeoordelaar/medisch adviseur in case management constructies.
De bedrijfsarts werkt in deze constructie als medisch adviseur in een 'tweede lijns'-positie (achter de case manager/poortwachter) en beoordeelt de juistheid van de claim (de ziekmelding wordt hierbij primair als schadelast gezien) en werkt vanuit de driehoek ziekmelding, medische klacht en claim wel/niet met terecht ziekteverlof. Geschatte aantal: honderd bedrijfsartsen.
 
3. In de medische bijstroom: de klinisch arbeidsgeneeskundige
Bij ernstige panne en/of forse schade op de WVp Autobahn is een snelle verwijzing (via de vluchtstrook) naar de poliklinieken van mens en arbeid voor uitgebreidere medische diagnostiek en interventie noodzakelijk en wenselijk. Zinvol en interessant werk voor de echte dokters onder de bedrijfsartsen. Echt medisch handwerk thuishorend in het zorgsegment. Groeimogelijkheid tot tweehonderd klinisch arbeidsgeneeskundigen lijkt realistisch. Een eigen vereniging de Nederlandse Vereniging voor Klinische Arbeidsgeneeskunde (NVKA) bestaat er al sinds 2007.
 
4. Voorbij de hoofdstroom : De Nieuwe Bedrijfsarts 
In de niches van de arbodienstverlening en bedrijfsgezondheidszorg houden zich op dit moment naar schatting honderd tot mogelijk tweehonderd bedrijfsartsen op, die vooral organisatiegericht werken. Bij MKB-bedrijven, grote en kleine interne arbodiensten, en grote concerns. Bedrijfsartsen die niet primair werken vanuit de traditionele driehoek: medische klacht, beperking, verzuim/reïntegratie, maar vanuit de driehoek mens, werk en organisatie. Uitdagend en erg interessant werk.

Het betere alternatief
 

Voor bedrijven die naar de toekomst kijken is De Nieuwe Bedrijfsarts het betere alternatief. De natuurlijke habitat en het domein van de bedrijfsarts is namelijk het werk, het bedrijf, de organisatie en niet de zorg. Haar counterpart is niet de huisarts of medisch specialist, maar het management van het bedrijf, de OR, de afdeling human resource management, de organisatieadviseur.
Dus op naar de toekomst onder het motto: de bedrijfsarts - de zorg uit en het bedrijf in!

Meer over De Nieuwe Bedrijfsarts:

NVAB- Richtlijn ontwikkeling: een koekoeksjong?                   

Een maand of wat geleden luidde de beroepsvereniging van bedrijfsartsen, de NVAB, de noodklok. In een brandbrief aan zowel minister Asscher van Sociale Zaken als Schippers van VWS wordt dringend aandacht gevraagd voor het feit 'er binnenkort acht NVAB richtlijnen de gebruikelijke wetenschappelijke geldigheidstermijn van 5 jaar ruim hebben overschreden'.
 
Ja, daar schrik je als minister toch wel even van. Heftig.
Aangezien de NVAB onvoldoende bij kas zit om de actualisatie van deze richtlijnen zelf te betalen (richtlijnontwikkeling blijkt namelijk een erg dure hobby te zijn), en de andere subsidie-infusen intussen zijn opgedroogd, doet zij nu een dringend beroep op de overheid voor subsidie.
 
 
 
O, zit die zo. Tja, dat wordt een beetje lastige zaak, gezien de toch wat precaire economische situatie waarin Nederland zich nu bevindt en de bezuinigingen die moeten worden doorgevoerd.

Deadline: 1 januari 2014

Maar - en nu komt de aap uit de mouw - indien de actualisatie van de richtlijnen niet op tijd wordt afgerond is de NVAB genoodzaakt om deze richtlijnen per 1 januari 2014 in te trekken.
 
Hé, lezen we dat nou goed? Richtlijnen intrekken? Gaan we nu een potje lopen dreigen? Interessant gegeven overigens: het zou een unicum zijn! Een wetenschappelijke beroepsgroep, die een streep trekt.   
     
Dat intrekken van die richtlijnen heeft grote en vergaande consequenties, aldus de NVAB. Niet alleen voor de dagelijkse praktijk van de bedrijfsartsen, maar ook van de verzekeringsartsen, en de toetsing van medische deel van de reïntegratie (Wvp en Wia).
 
Ho, ho, ho, dames en heren van de NVAB, overdrijven we nu niet wat? Uit recent onderzoek met de passende titel: waarom NVAB richtlijnen niet worden gevolgd - een kwalitatief onderzoek naar het oordeel van bedrijfsartsen (Plomp, TBV sept 2012) blijkt dat ongeveer de helft van de bedrijfsartsen de richtlijnen niet uitvoert omdat deze juist niet bij die dagelijkse praktijk blijken aan te sluiten!
 
 

Drie opties

Tijd voor de tussenstand in dit debatje: Hmm, komt allemaal toch behoorlijk opgeklopt over. Timing en toon zijn bovendien niet goed. En: waarom wil een wetenschappelijk beroepsvereniging aan een overheidssubsidie infuus liggen?  
 
Op weg naar de oplossing dan maar. Hoe nu verder ?
Er tekenen zich een drietal opties af:
  1. De laat- maar -waaien- optie:  gewoon doen alsof de brief niet verstuurd is. Dat lijkt het beste, want de brandbrief is categorie beetje dom. Dus: brief in de onderste la leggen en het er niet meer over hebben.
  2. De paradoxale optie: De ministerie antwoordt de NVAB officieel dat de minister helaas niet op het verzoek in kan gaan (omdat .. en gezien ...) en gaat daarna over tot de orde van de dag. De NVAB is dan 'gedwongen' hun dreigement van intrekking door te zetten, want: wie a zegt moet b doen. Bovendien: grote jongens huilen niet. Dus intrekken die richtlijnen. Dat brengt de NVAB in een lastig parket. Want: welke sluitende argumentatielijn heeft zij ter beschikking om dit soort besluiten te kunnen cq mogen nemen. Is zij uberhaupt geautoriseerd om zo iets te kunnen cq mogen doen en hoe serieus neem je jezelf als beroepsvereniging als je tot dergelijke acties overgaat ?
  3. De pas-op-de-plaats optie: De huidige richtlijnontwikkeling bij de bedrijfsartsen lijkt op een koekoeksjong en is verworden een 'industrietak' die buitensporig veel geld opslokt. De dagelijks praktijk is het kind van de rekening en komt in het hele verhaal nauwelijks voor.
Juist de huidige opzet, en structuur vormen dé belemmering tot verbetering, innovatie en vernieuwing.
 
 
 
Er moet tegenwicht worden geboden ten opzichte van het doorgeschoten EBM denken, waarvan het 'schriftgeleerde'/true believers-gehalte sterk stijgende is. Niets dodelijker voor innovatie als de EBM mantra '' 'Can you provide me with the evidence for what you just said…? '
 
Een grondige en fundamentele reflectie op de zin en onzin, plussen en minnen van de huidige opzet is daarom noodzakelijk. Innovatie in de praktijk moet weer leidend worden. Kortom: eerst bezinnen, alvorens verder te beginnen.

Your votes please

Optie twee lijkt mij overigens een aardig experiment om mee te starten. Doorschakelen naar optie drie volgt daarna vanzelf.
 
Wat zou U kiezen?