Is ook zo, maar toch: er blijft nog genoeg fysiek zwaar werk te signaleren. Tenminste als je goed oplet. Het is niet moeilijk: gewoon ‘beroepen kijken’ op straat. Vlak voor je neus.
Neem het traject van mijn woonhuis naar de kleuterschool van mijn zoontje. Geschatte afstand: 250 meter.
Als ik mijn deur, op nr. 40, dichttrek, stopt net de vuilniswagen met daarop een chauffeur en twee vuilnisophalers.
De schoonmaker van het kantoor naast ons snelt met de laatste vuilniszak naar buiten.
Bij nr. 28 is de straat opengebroken - riool- en grondwerkers zijn daar aan de slag.
Nog een ‘open gat’: aan de overkant, tussen nr. 29 en nr. 15, zijn kabelmonteurs van het energie/
kabelbedrijf bezig. De stratenmakers van Gemeentewerken dichten en egaliseren de gaten weer.
Ook binnenshuis wordt geklust. Er zijn bouwvakkers te zien in nr. 21. De schilder op nr. 12 heeft zijn ghettoblaster op vol gezet en is net begonnen met het afbranden van de kozijnen.
Op de hoek staat het busje van Nachtuil, het enige uitzendbureau voor nachtwerk. De nachtploeg - pijpfitters, elektromonteurs en lassers - drinkt een laatste bak koffie en gaat dan huis- en bedwaarts.
We steken over: de buschauffeur van de RET stopt galant, maar moet snel optrekken vanwege een in sneltreinvaart naderende politieauto (twee agenten) meteen gevolgd door een ambulance (chauffeur en ambulanceverpleegkundige).
We zwaaien naar onze overbuurman Gerrit, die ziekenverzorgende is. De peuterspeelzaal naast de kleuterschool start om 07.45 uur en de vijf leidsters zijn dus al in full swing.
En zo tellen we tijdens deze korte wandeling al snel achttien zware beroepen. En dan hebben we de schooljuf van mijn zoontje niet meegerekend. Maar die heeft psychisch zwaar werk. En zij is niet de enige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten