Zomaar een bedrijf ? Bekijk deze prachtige korte video -
Kijken: hoe
Kodak de slag compleet miste en bijna ten onder ging
Nog niet eens zo heel lang geleden
was Kodak een van de grootste bedrijven in zijn soort. De filmrolletjes van het
Amerikaanse bedrijf waren in elk huishouden eigenlijk wel te vinden. Maar met
de komst van digitale fotografie kwam ook een einde aan die gloriedagen. Een
portret van een vroegere marktleider.
Er leek altijd nog meer dan
voldoende tijd om het roer om te gooien. Om nieuwe producten te ontwikkelen en
om met de tijd mee te gaan. Toen ging het opeens snel, veel sneller dan
gedacht. Van het ene op het andere moment fotografeerde iedereen digitaal en
had niemand nog rolletjes nodig.
Een kort
videoportret dat The New York Times over Kodak maakte:
Ooit 145.000 werknemers, nu nog 8.000
Hoe snel succes vervliegt, wordt
meteen duidelijk bij het oprijden van het industrieterrein Eastman
Kodak in
Rochester, een voor Amerikaanse begrippen betrekkelijk kleine stad in het westen
van de staat New York. Van de tweehonderd gebouwen die hier ooit stonden, zijn
er inmiddels tachtig gesloopt. En nog eens zestig zijn verkocht aan andere
bedrijven.
Meer dan de resterende 60 panden
heeft Kodak namelijk echt niet nodig. Van de 145.000 werknemers die het bedrijf
amper 25 jaar geleden over de hele wereld in dienst had, zijn er tegenwoordig
nog 8.000 over. The New York Times ging op bezoek bij de reus van
weleer, die twee
jaar geleden failliet ging en kort daarop doorstartte.
88 keer de aarde rond
Wrang genoeg was het een eigen
uitvinding die een einde maakte aan de heerschappij van Kodak: digitale
fotografie. Want het was werknemer Steven Stassen die in 1975 de eerste
digitale camera ontwikkelde. En natuurlijk had Kodak plannen om meer met die techniek
te gaan doen. Maar ja, die filmrolletjes verdienden zo verdraaid goed…
Pas in 2001 begon de omzet uit
camerarolletjes drastisch in te zakken, met wel twintig tot dertig procent per
jaar. Toch maakte Kodak in 2007 nog bijna 3,5 miljard meter aan film, net zo
veel als 88 keer de omtrek van de aarde. Tegenwoordig is van die productie nog
4 procent over en worden de rolletjes eigenlijk alleen nog verkocht aan
hobbyfotografen en nostalgische filmmakers.
Historie moet de toekomst zeker stellen
Maar Eastman Kodak – zoals het
bedrijf voluit heet – is nog niet ten dode opgeschreven, zo meent de vorig jaar
aangetreden topman Jeff Clarke. En ook de investeerders achter het bedrijf
hebben er alle vertrouwen dat Kodak het hoofd weer zal oprichten, ook al leed
het vorig jaar weer een miljoenenverlies.
Het concern uit 1888 heeft namelijk
iets wat de concurrentie niet heeft: historie. Een hele kelder vol met
producten, technieken en onderzoeken die mogelijk wel eens bruikbaar kunnen
zijn in andere markten dan die van de analoge fotografie. Zoals bij het maken
van telefoonschermen of goedkope sensoren.
“Mensen vragen me wel eens waarom ik
nog steeds hier werk”, aldus technisch topman Terry Taber, al sinds 1980
werkzaam bij het bedrijf. “Dat is omdat ik nog steeds mogelijkheden zie.” Want
Kodak mag gehavend zijn, maar het is nog niet verslagen.
Lees het
hele portret over Kodak - “At Kodak, Clinging to a Future
Beyond Film” - op de website van The New York Times
Geen opmerkingen:
Een reactie posten