donderdag 7 januari 2016

2016 wordt een roerig jaar voor bedrijfsartsen

We schrijven 7 januari 2016. Dit lijkt een behoorlijk roerig jaar voor de bedrijfsartsen te worden.
De eerste signalen druppelen daarvan binnen. Overal zijn bliepjes op het radar waarneembaar. Ik pak er even drie uit.


1.Blijft positie bedrijfsarts een heet hangijzer ? Is bekostiging vanuit Zvw een optie ?

Het eerste bliepje op het scherm betreft een Achter het Nieuws artikel in Medisch Contact van de kersverse nieuwe portefeuillehouder arbo - bedrijfsgezondheidszorg van Medisch Contact Bas Knoop met de pakkende titel: Positie bedrijfsarts blijft heet hangijzer. Gisteren on line gegaan- morgen/vandaag op de mat. Met een aardige up date van actuele meningen.

Een spraakmakend artikel wat mij betreft, waarin - heel opvallend - drie hoogleraren bedrijfsgezondheidszorg , te weten Han Anema -Vumc, Carel Hulshof - Amc en Willem van Mechelen -Vumc - publiekelijk aangeven voorstander te zijn van een grote stelselwijziging. Naar hun opvatting zou de bedrijfsarts uit de Zvw bekostigd moeten worden.

Ik deel hun analyse en oplossingsrichting in het geheel niet. Het lijkt mij niet alleen een onwenselijke, maar ook onbegaanbare weg. Maar dat ter zijde. Later meer daarover.
 
Het artikel is te lezen via de link:


Maar als drie hoogleraren en vooraanstaande bedrijfsartsen/opleiders 'en public' stellen voorstander te zijn van een grote stelselwijziging, is het in ieder geval een nieuwsfeit waar rekening mee gehouden moet worden.
 
Geen route kaart

Helaas wordt er geen route kaart aangereikt hoe naar het door hun gewenste  'groene gras aan de overkant, aldaar bij de zorg' te komen. Het lijkt allemaal een beetje voor de bühne, maar is het niet.

Het sluit namelijk nauw aan bij de strategie van de NVAB. De NVAB opteert al jaren om naar de zorg terug te keren. Ik schreef daarover een artikel in 2007, die vrij voorspellend bleek te zijn, met de titel: Terug naar de moederschoot.
 
Te lezen via de link

Het past ook naadloos in de huidige strategische beleidsopvattingen binnen het NVAB bestuur en KNMG stafbureau, die expliciet opteren voor opsplitsing van de bedrijfsarts. Dat maakt deze opvattingen minder vrijblijvend. Dat blijkt uit recent gelekte vergader stukken, die toch wel een klein golfje van onrust in de bedrijfsartsen gelederen en arbodienstverleners opleverde. Ook daar volgt later meer informatie over. 
 
Het drietal stelt eigenlijk voor de arbodiensten in hun huidige vorm op te heffen, zonder overigens daarvoor houtsnijdende argumentatie aan te leveren. Politieke opvattingen over de rol,taken en bevoegdheden van de overheid lijken hieraan ten grondslag te liggen.

Waar is het probleem ?

Het kernprobleem is dat er eigenlijk geen helemaal 'echt probleem' is, want de rapportcijfers voor de dienstverlening zijn voldoende en de meeste uitkomstindicatoren -verzuimpercentage, wia instroom, aantal ongevallen, arbo beleid - staan voor grootste deel op groen. Niet dat alles rozengeur en maneschijn is - er is ruimte voor verbetering - maar die is mijns inziens juist niet te bereiken middels een stelselwijziging.
 
 
Soesa in zicht ?
 
Maar - op het moment - dat de KNMG/NVAB vast houden aan deze opvatting - en dit mogelijk in de loop van dit jaar officieel omarmen en vastleggen als beleidsvoornemen - en die kans lijkt groot - komt het debat over de toekomst van de bedrijfsarts naar mijn overtuiging in een onoplosbare patsituatie. Wat tegelijkertijd grote effecten kan hebben op andere aanpalende dossiers als instroom bedrijfsartsen, kennis infra structuur, samenwerking/verbetering afstemming met curatieve sector.

Kortom: donkere wolken pakken zich samen in dit dossier door de opstelling/positionering van het drietal. Dit lijkt nog een staartje te gaan krijgen.
 
Blijft over  de - toch onderhand wel erg prangende - vraag waar die voortdurende neiging tot zelfkastijding vandaan komt ? Het lijkt nooit goed te wezen.

2. Beroepsziekten en het melden door bedrijfsarts - blog op Arbo Online
 
Tweede bliepje op het scherm: De voorstellen tot wijziging van Arbowet. Asscher verstuurde deze voorstellen op 23 december jl naar de Tweede Kamer

Veelal goede voorstellen, afgezien van het voorstel om het niet melden van beroepsziekten voortaan als overtreding aan te merken. Een erg slecht plan. Het wordt voorwaardelijk in de wet opgenomen. Het veld krijgt eerst nog de kans 'beter te melden'.

Het lijkt mij een unicum: artsen die beboet worden voor louter landelijk preventief beleid.
Dit kan mogelijk een precedent werking hebben.

Ik heb het plan opgevat na te gaan of er vergelijkbare situaties/posities te vinden zijn. Het gaat namelijk niet om acute zaken zoals bij pokken - het melden van besmettelijke infectieziekten. Daarnaast is de melding anoniem en zodat erop 'plaats delict niveau - de werkplek in bedrijf - niets mee gedaan kan worden. Dus ook nog ineffectief.

Eerder deze zomer verstuurde ik een brief naar de Raad van State, waarin ik met redenen omkleed de RvS heb gewezen op plussen en minnen van deze regeling. Of het echt effect heeft gehad is kan ik niet beoordelen, maar de Raad van State heeft wel negatief hierover geadviseerd. Het voorstel van Asscher komt nog in het voorjaar in de Tweede Kamer ter bespreking.

Ook dit voorstel lijkt een onbegaanbare weg, aangezien structuur en opzet niet deugen - om het even kort te houden. Het kan de toets der kritiek - ook in methodologische zin - mijns inziens - niet doorstaan.
 
Werkend Nederland verdient beter.
Dit kan anders, beter vooral
 
Dus in plaats van aan het NCvB melden is het verstandiger een structuur te creëren waarin op bedrijfsniveau van casuïstiek geleerd kan worden.
 
Het RIVM heeft iets vergelijkbaars ontworpen bij arbeidsongevallen. Terug te lezen via Leren van arbeidsongevallen met Storybuilder.

Een erg interessant idee om eens over door te denken.
 

Een vergelijkbaar idee is afkomstig van de Oval - branche organisaties arbodiensten. Die presenteerde de optie van fact finding dossier onderzoek. Ook het overdenken waard 
 
zie link:
 
 
 
Mijn actuele standpunt: Schaf meldplicht af.
Het is tijd voor grondige heroriëntering en groot onderhoud van het NCvB

Eerder verwoordde ik deze visie in een zogenaamd Standpunt TBV. Gisteren plaatste Arbo online - vakblad voor veiligheidskundigen -  een variant van dit standpunt on line.
Nu te lezen op Arbo Online
 



3. De derde bliep het scherm: het debat over lengte van loondoorbetaling bij ziekte

De wettelijke regeling voor loondoorbetaling bij ziekte/arbeidsongeschiktheid is nu 2 jaar
Eerder stelde het CDA - op voorspraak van MKB Nederland - voor dit bekorten naar 1 jaar. Anderen wilden zelfs terug naar de duur van zes week.

Allerlei varianten van publiek/privaat/collectief verplicht/vrijwillige opzet verschenen in de kranten. Opzet en implicaties van de meeste plannen waren volstrekt onduidelijk. Er was geen touw aan vast te knopen. En dat voorspelt weinig goeds.
 
Naar mijn overtuiging wordt dit hét hoofdpijn dossier voor het komende halfjaar. Wijziging van de huidige opzet heeft zeer vergaande en grote effecten in zowel de werking van het systeem als gehele arbodienstverlening hebben. Niet iets om lichtvaardig mee om te gaan

Ik mag hopen dat de politici zich laten adviseren door én vooral goed luisteren naar mensen met 'diep inzicht' in deze materie, want dit is uiterst complexe stuff. Totaal ongeschikt voor quick and dirty constructies.

Dé oplossing zal naar alle waarschijnlijkheid moeten komen van de overredings en advies kwaliteiten van de experts op SZW. Zij zijn in de kern dé reddingsbrigade om BV Nederland te behoeden voor 'dol dwaze politieke polder constructies'.

Hup SZW , hup zou ik dus willen zeggen.
Laat de Nederlandse Sociale Zekerheids Leeuw niet in zijn hempie staan.
Hup SZW hup.

Dat zij BV Nederland moge behoeden voor....
 
 
Afsluitend voor dit moment: het bal is geopend. Dit wordt een roerig jaar.
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)